Afsluiten met Blyde River Canyon

Afsluiten met Blyde River Canyon

Vanochtend lekker uitgeslapen en weer genoten van een lekker ontbijt. We hadden nog 1 doel op onze checklist staan en dat was Blyde River Canyon. Na alvast online te hebben ingecheckt gingen we rond 10.00uur op pad. Het vriendje had de route natuurlijk zorgvuldig uitgestippeld, dus kon er niks fout gaan. Na ongeveer 60 kilometer over de R40 door slandsherenwegen over bergen en door dalen te hebben gereden bleek dat we aan de verkeerde kant van de Canyon zaten….duzzzz weer terug. Onderweg hebben we veel foto’s gemaakt van de mensen en hun omgeving. Ze maken hier best stappen maar het gaat nog wel erg primitief af en toe. Het is vandaag zondag en vooral de vrouwen dragen een bepaalde kledij in blauw of groen. Waarschijnlijk voor de kerk. Wat je verder veel ziet zijn van die laadttucks waar veel mensen in de open laadbak achterin zitten. Wat bij ons al 50 jaar verboden is, is hier heel normaal. Ook de vele kraampjes langs de weg met in dit gebied vooral veel sinaasappelen en ander tropisch fruit.

De bergtoppen lagen wel onder een wolkendeken dus was ’t maar de vraag of we iets zouden zien. Onderweg hebben we goed kunnen oefenen in het ontwijken van de potholes (lees: zeer grote gaten in de weg!!) want het meissie is nog steeds niet gewend aan de stuurmanskunst van het vriendje ????. De weg naar Blyde River Canyon staat bekend als de panorama route. Wie naar De Mol heeft gekeken van 3 jaar geleden weet hoe mooi het hier is. Kees Tol was toen de mol…. Om 2 uur kwamen we dan eindelijk aan bij dit wonderschone natuurgeweld na onderweg genoten te hebben van de waanzinnige uitzichten. Je kunt niet in woorden zegen hoe mooi! De Blyde River Canyon is 1 van de spectaculaire ravijnen in Afrika. Waar de Blyde- en Treurrivier elkaar tegenkomen heeft erosie er voor gezorgd dat er rotsformaties zijn gevormd die lijken op potholes. Ze worden “Bourke’s luck potholes” genoemd…hoop dus maar dat ze inderdaad ‘luck’ brengen ????. Je kunt via een brug over de diepe klif heenlopen. De brug bewoog als je er over heen liep, best beangstigend die diepte!! Het was een supermooie afsluiting van onze reis door Zuid Afrika, en!! we hebben alle punten van onze checklist gehaald.

Voldaan daalden we met een gangetje van 80 km/h weer af naar bewoonbaar gebied. Want ja die verdomde potholes zaten een beetje in de weg. Beneden aangekomen hebben we gezocht naar een Italiaans restaurant om de reis lekker af te sluiten en ja hoor op de hoek op nog geen 100 meter van ons hotel lag Polonitana. Eerst een biertje en daarna afgereisd naar dit restaurant en 2 overheerlijke pizza’s gegeten. De kers op de taart van deze reis ????.

Morgen onze laatste autorit richting de luchthaven van Johannesburg ….nog totaal geen zin om Zuid Afrika al te moeten verlaten…

Totsiens en tot gauw allemaal…

Kruger Park ... the Big five !

Kruger Park… The big 5?!?!

Na een heerlijk maar kort nachtje begonnen we aan onze laatste gamedrive. Vanuit het hotel kregen we een ontbijt mee in een papieren zak, hoe leuk is dat. De driver, Bernard (natuurlijk naar onze voormalige prins) bracht ons in zijn koude open safari jeep naar het Kruger park waar al een file voor de ingang stond. Hoe bizar om 5.45u ‘s morgens! Wij mochten er echter langs en binnen 5 minuten hadden we het eerste kleine olifantje in de schemering al gespot. Dat beloofde wat! De zonsopgang was echt fantastisch!! Wat een kleurenspel! Het Kruger park is enorm groot en verschilt telkens van vegetatie. Van vrij weinig bomen, open plaatsen tot groener. Bernard vertelde weinig tussendoor maar wist alle animals wel goed op te sporen. Daar maakte hij ons erg blij mee! We zagen onze eerste hyena’s, lelijke en gevaarlijk uitziende dieren, sluwe koppies. Verder hebben we enorm veel gezien, zebra’s, apen, koedoes, impala’s, het kleinste antilope soort van het park (naam vergeten, sorry), wrattenzwijnen, hippo’s, giraffen, zelfs 3 krokodillen en op 1 moment voetsporen van een leeuw! De spanning steeg…eerst denk je nog..die Bernard neemt ons in de maling, maar het moet gezegd, wij hadden de leeuw zelf nooooit gespot. Hij lag lekker in het zonnetje op een grote rots/steen bij het water. Toch was er iets aan de hand want leeuwen leven in groepen. Met de verderkijkert kon je het grote dier helemaal goed zien. Een tijdje later, we gingen op weg naar het ontbijt, nog een spannend moment. Bernard had via een collega driver gehoord dat er een luipaard in de buurt was. Op een gegeven moment stopt hij en vertelt dat het dier aan het drinken was (waarschijnlijk) in het kleine riviertje….wij stoppen…wachten…kijken…zoeken…langer wachten (we warmden wel een beetje op van de zon…dat wel..)…jeep een stukje naar achter rijden …weer wachten en jawel!!!! Het luipaard zat verstopt achter wat struiken onder een boom. We konden hem goed zien met de verderkijkert…moooooi !!! of de foto ook gelukt is moeten we even afwachten. Het luipaard zie je namelijk niet heel veel dus daardoor superleuk!

Toen op naar het ontbijt in de zon. Dit werd uitgesteld naar een andere plek omdat op de geplande plek die apen zaten. Daar was ons ontbijt niet echt veilig. Na het ontbijt hadden we nog een uurtje. Wat vliegt de tijd toch when you’re having fun!! En wat zijn we bevoorrecht om dit allemaal te mogen meemaken!

Toen de driver nog even betalen. Hij was echter zijn pinautomaat vergeten. Sukkel! Hierdoor moesten we op een tankstation geld pinnen. Op zich niet erg, ware het niet dat het 30 juli is (einde van de maand) en iedere zuid Afrikaan blijkbaar salaris heeft gehad en dit meteen gaat uitgeven ….Een uurtje later konden we eindelijk afrekenen…

Natuurlijk zat ons dagje er nog niet op. We wilden graag nog naar een plek wat bekend staat als “God’s Window”. Een plek die het zelf al aangeeft…adembenemend, geen cliché maar waar. We hadden hetzelfde gevoel als bij the Grand Canyon…hoe groots is de natuur en hoe klein zijn wij! Er is een kleine trail waardoor je op verschillende punten kan genieten van het panorama. Echt geweldig! Met een blij gevoel zijn we teruggereden naar het hotel.. daarna een biertje…een tukkie voor hem en heerlijk eten voor allebei. Het hotel hier heet hippo hollow en er loopt hier letterlijk een hippo door de tuin, ook gewoon wild. Dus geen afgericht schoot hippo. En wij hebben gewoon vanmiddag in de tuin op het bankie gezeten…. En er schijnen hier ook krokodillen te zitten. Hoop dat ik vannacht niet ga slaapwandelen … ????.

Morgen ons laatste echte dagje... we gaan nog niet vertellen waar naartoe….

Tot gauw allemaal! Kus!

Back to Africa

Natuurlijk eerst Carin feliciteren, jammer dat ’t meissie een dag te vroeg was…maar misschien was ze daarom wel de eerste ????

Op weg naar Hazyview...

Hazyview heeft de naam te danken aan de mist die op deze hoogte vaak hangt en ‘s middags weer optrekt. Dit plaatsje ligt aan de rand van het welbekende Kruger Park.

Omdat we niet zo lang in Swaziland bleven wilden we wel iets van het land beleven. Gisteren hebben we daarom een marktje gedaan en, na veel afdingen, blij terug met mooie prullaria. In de buurt is een cultural village. Daar werd vandaag een culturele dans gedaan. Dat wilden we natuurlijk ook een keer echt beleven. De show begon pas om 11 uur dus genoeg tijd, alhoewel we ook nog 300km moesten rijden. Na een beetje te hebben uitgeslapen en van het swazische zonnetje genoten te hebben gingen we op weg naar de Cultural Village. Eerst nog even wat swazisch geld pinnen want ’t meissie wilde nog een glazen beeld kopen. Helaas was er niks te koop in de Village. Hiervan hebben dan maar getankt en de boy een tip gegeven van 50 swazische florijnen. De boy had de dag van z’n leven…. Wat moeten we met dat geld… blijkt iets van 3 euro te zijn.

Het begon met een rondleiding in een oud Zulu dorp. Wist u dat de koning ongeveer 250 kinderen heeft verwekt. Arme man…. Met 2 of 3 hebben wij al moeite. En dat hij elk jaar een nieuwe vrouw mag uitzoeken ????. De kinderen gaan al met 6 jaar uit huis en in een andere hut wonen. En de oma is de meest wijze vrouw van het dorp (dus Leyah, goed luisteren naar Oma!!). En als je iets misdaan had dan werd je naar de hoogste berg gebracht en daar moest je zelf vanaf springen, deed je dat niet dan werd je met een speer gedwongen. Na deze feitjes moet wel gezegd worden dat er enorm veel respect is voor de ouderen en het zorgen voor elkaar!

Daarna begon de rituele dans. Echt bijzonder en enorm indrukwekkend! Ongeveer 8 vrouwen en even zoveel mannen voerden swazische dansen op, begeleid met trommels en zang. Je werd meegezogen in de cultuur, echt geweldig om te zien en voelen! Ze hadden de traditionele kleding aan en dansten blootsvoets. Kortom ..een beleving !

Toen op weg naar hazyview, South Africa. Ruim 300 km rijden. De route ging eerst door de ezulwini vallei (ook wel de hemelse vallei genoemd) wat een beetje tegenviel. Daarna door de bergen van Swaziland. De grensovergang verliep dit keer een stuk soepeler. In plaats van 4 stempels kregen we er dit keer maar 3... De weg was geplaagd met veel wegopbrekingen waardoor we aardig wat tijd kwijtraakten. Ook de plaatsen die we passeerden waren rumoerig en druk, geen must sees. Conclusie: de minste trip tot nu toe. Nu maar hopen dat de slaapplaats beter zal zijn. We blijven er immers 3 nachtjes.

We slapen deze laatste keer niet in een lodge of cottage maar gewoon in een hotel. Toch bestaat dit ook uit lodges dus weer heerlijk onze eigen toko, heel gezellig met weer een enorme kingsize bed. We kijken uit op een grote tuin waar 2 hippo’s (nijlpaarden) verblijven. Echt wonderlijk dat deze, toch gevaarlijke, dieren zo dichtbij zijn! Na een heerlijk diner vrij op tijd het bedje in..morgen moeten we er nl. om 5uur uit voor de ochtend gamedrive in het Kruger park inclusief zonsopgang. De kers op de taart hopen we!

Ciao en x!

Welkom in Swaziland

Vandaag naar het buitenland… Swaziland

We hadden de wekker wat later gezet dan gisteren en stonden eindelijk op met het Afrikaanse zonnetje. Alles is hier echt Afrikaans…. Na ons ontbijtje op de buitenveranda moesten we ons verslag van gisteren nog plaatsen. Dat kon alleen bij de receptie want wifi is niet overal voorhanden. Daarna op pad…. ’t Meissie had Mbabane in de route ingesteld maar na 30 km kwamen we er achter dat we de verkeerde kant op gingen. In SA ligt ook een Mbabane maar wij moesten naar de hoofdstad van Swaziland. Een rit van 275 km en nu dus 335 km.

Op ongeveer 100 km naderen we de grens maar een kilometer ervoor moesten we eerst nog 500 meter door een stukje natuurpark wat afgesloten is door wildroosters. Je mag er ook niet harder dan 60km/h. Dit werden de 500 beste meters die we hebben gehad…. Langs de kant stonden zo’n 30 giraffen verspreid te wachten op een fotoshoot. Daarnaast stonden een paar zebra’s en een eindje verder staken 2 impala’s razend snel de weg over. Die 60 km/h is nog veel te hard. Maar wat een feest weer!! Ongelofelijk en zo dicht bij! Het heeft weer mooie foto’s opgeleverd!

Ons volgende avontuur begon 500 meter verder.… de grensovergang naar Swaziland. Je komt aanrijden en denkt dat je in eerste instantie zo door mag rijden. Maar helaas we moeten terug om een stempeltje te halen. Bij een loket krijgen we de eerste stempel in ons paspoort. Wij weer verder maar helaas, we worden weer teruggestuurd, we waren vergeten langs loket Customs te gaan voor een tweede stempel. Stom natuurlijk. Dit was de Afrikaanse grens… Nu verder en tussendoor werd ons kenteken geregistreerd. Toen naar de Swaziland controle met hetzelfde ritueel. Ja hoor 50 rand lichter en weer door. Hoe zou dit gaan in het hoofdseizoen?

Vlak na de grens stonden van die ronde krotten in een vrij uitzichtloze omgeving. Dit land schijnt nog veel armer te zijn dan South Africa. Wij stoppen om wat foto’s te maken, komen er een meissie en haar kleine broertje aangerend met op enige afstand hun moeder en kleinste broertje of zusje iets ouder dan Leyah in haar armen. Ze waren nieuwsgierig naar ons en wij naar hun. We mochten een foto nemen en hebben ze wat centjes gegeven. Zij dankbaar maar wij ook !

Ondanks dit tafereel lijkt het erop dat Swaziland op de goede weg is. Langs de wegen staan grote billboards met de tekst bouwen aan de toekomst. Langs de hele route zie je 100den schoolkinderen allemaal in hun uniform lopen. Allemaal heel netjes. De meeste kinderen zwaaien ook naar je. De stadjes zien er chaotisch maar hoopvol uit. Er wordt druk gewerkt aan de wegen. Mensen lopen er keurig bij. Er wordt veel rietsuiker verbouwd. Onderweg nog even naar de spar voor onze lunch en het enige wat hier nog ontbrak was contactdoos betalen…. Dat duurt nog wel even. Maar dit land komt er wel, straks gaan we niet meer naar Frankrijk of Italië op vakantie maar naar Swaziland….

De reis verloopt verder heel relaxed wat overal wel het geval is. Totaal geen enkel Probleem! Mensen lijken ook geen haast te hebben. Waar je hier wel voor moet oppassen zijn de verkeersdrempels, soms worden ze aangegeven maar soms ook niet….. Ze zijn ook niet goed zichtbaar, maar de auto is nog heel ????.

Om 3 uur kwamen we aan in Ezulwini bij Mvubu Falls hotel, waar blijkbaar alle Nederlanders worden ondergebracht. Een stadje vlak voor Mbabane. Het ziet er netjes uit, maar ’t meissie ziet dit iets anders ????. We zijn hier heel erg kort en willen wel wat beleven hier. Dus op naar een marktje in de buurt. Allemaal kraampjes met zelf gemaakte beelden, kleden, schalen, je kent het wel. Alles is good price for you… afdingen natuurlijk, dat is het spel. Uiteindelijk heeft zij 3 beelden gekocht en hij deel 4 van de big5.

Even twee Heinekens in de plaatselijke pub daarna terug naar het hotel. Even bijkomen, wat lezen en een beetje tv kijken., naar 1 vandaag en naar peter-jan munnicken onze weerman, hoe bizar!! Jawel in Swaziland ????.

Om 7 uur maken we ons op voor het diner op onze locatie. Dit is niet heel erg geweldig maar we doen het er maar mee. Wel even een gezellig praatje gemaakt met de Belgen achter ons. Moeders van 90! komt elk jaar zo’n 6 maanden even over. Het blijken de eigenaren van dit hotel, vandaar ook de tv.

We gaan nu lekker slapen in ons teakhouten bed met een teakhouten kast en een teakhouten kaptafel met spiegel van teakhout… ons meissie moet zich nog gewonnen geven aan de ambiance ????. En de muggen zijn nog in de diepe winterslaap….

Knuffel van ons.

Nat Hluhluwe

Na regen komt zonneschijn,

Nou dat is hier wel van toepassing. Vanochtend begon het net voor ons ontbijt van 7 uur weer te regenen en onweren en weer zo ontzettend veel. We hebben het zelfs staan filmen. De bedienster heeft zich opgeofferd om 2 plu’s bij de receptie te gaan halen met n vuilniszak boven haar hoofd, het arme kind was drijfnat, maar ja wij kwamen lekker droog aan ????. En dat allemaal voor onze game drive van vandaag waardoor we nu met wat vertraagd aankwamen.

In onze umkhumbi lodge hebben we overigens heerlijk geslapen met een alles verslindende hagedis van 12 cm in onze kamer. ’t Meissie werd er wel een beetje zenuwachtig van…..

Bij aankomst stond Clarence Seedorf ons op te wachten. De kleine dikkerd met dreadlocks begon eerst even moeilijk te doen want onze trip was nog niet betaald, maar daar kwamen we al snel uit. Kent u het verhaal dat er nog een stel moest komen ?? Die kwamen niet! dus hadden we weer een private game drive. De wolken verdwenen en het werd prachtig weer. Echt!..wat een verschil in zo’n korte tijd.

Clarence heette officieel Christopher, whats in a name…. En samen met zijn zulu bijrijder gingen we op pad naar Imfolozi National Park, het oudste park van South Africa en is 96000 hectare. Al snel stopte we voor de eerste bezienswaardigheid nl dat er water in de rivier stond…. Dat vonden Chris en Zulu geweldig. Daarna ging het snel los, we kwamen big nr 4 tegen namelijk de rhino (oftewel neushoorn), wat een reusachtig beest! Op een paar meter afstand, met allemaal ??? Op zijn lijf die de parasieten opeten. De olifant de leeuw en de buffel hebben we al gezien. Weet u trouwens waarom de giraffen niet tot de big5 hoort ? Nee?? Wij ook niet ????. De view waren overigens weer fantastisch.

We kwamen nog impala’s tegen in grote groepen, bavianen, 1 lonely zebra, 3 wrattenzwijnen, 5 giraffen in de verte, een leeuw op ongeveer 1 km, en van die roofvogels een soort aasgieren. En piet het vogeltje van oma, die schijnt hier erg zeldzaam te zijn. We zijn heel erg blij met onze Verderkijkert! Op de terugweg gingen we nog op zoek naar olifanten, maar Chris en Zulu hadden het vizier dit keer niet op scherp staan.

Na de game drive waren er nog wat plannen voor de middag. Zo was er een Cultural Village maar er was geen sterveling thuis…we hebben er wel een lekker biertje gekocht. En False Bay, een hele grote zandvlakte bij het meer van st. Lucia waar je wel gewaarschuwd werd voor loslopende crockediles. Wij op onze badslippers er naar toe maar hadden het er al gauw gezien. We hebben in ieder geval wel een oude man kunnen begroeten met een ferme Afrikaanse handdruk.

Tussendoor besloten we door een straat in hluhluwe te wandelen waar een soort markt was. We hadden niets bij ons, geen camera, geen handtas, geen portemonnee (t meissie heeft geld in haar bh gestopt), geen brillen. Om maar zo onopvallend mogelijk te zijn en niet te lijken op toeristen. We waren de enige blanken. Maar alles viel mee. We hebben ons nog niet ergens onveilig gevoeld al wordt je dat wel verteld.

Einde van de middag hebben we nog lekker van de zon en een amahoela kunnen genieten. Maar je voelt dan wel dat de vermoeidheid een beetje op begint te spelen van zo’n inspannende reis. Dus het vriendje heeft maar even een tukkie gedaan.

Dus ‘savonds weer fris en fruitig naar het diner hier in de wildernis. Genoten van een heerlijk Italiaans diner. De lonely ranger had het Kampvuur al aangestoken. Zo gezellig.. daarna lekker slapen…

Morgen de trip naar Swaziland zo’n 275 km hier vandaan. We hebben besloten geen malariapillen te nemen omdat we hier minimaal zijn, 1 middag en 1 nacht, en van die pillen kan je behoorlijk ziek worden. We Letten wel goed op want die pillen kan je ook nog innemen als je besmet zou raken.

Groetjes Allemaal!

Lake st. Lucia

Houw ar joe? …. Aim fain, sank joe ! ….. ant houw ar joe?

Zo moet je iedere Afrikaan begroeten. Ook al meen je er geen pest van. Een andere gewoonte is het inhalen op de weg. Je moet er voor zorgen dat je achtervolger makkelijk kan inhalen door op de vluchtstrook te rijden en als hij je gepasseerd heeft zal hij je bedanken met zijn knipperlichten. In Nederland maken ze je het leven liever zuur. Tot zover deze sociale bijles ????

Gisteravond begon het al weer te regenen maar vannacht heeft het enorm geonweerd en kwam het met 10 bakken tegelijk uit de hemel, niet normaal. Piet Paulusma had allang code paars afgegeven. Het heeft 90 milliliter geregend wat erg ongebruikelijk is voor de tijd van het jaar. Maar ze zijn er hier heel erg blij mee want het heeft al een paar jaar niet meer geregend, bij sommige aangelegenheden komt er al geen water meer uit de kraan.

De al wat oudere vrouw des huizes, Gisela, had het ontbijt maar binnen gezet want alles was drijfnat. Dankzij haar konden we toch naar onze boottrip want die was volgens de voucher om 9 uur. Dus wij vroeg op maar we waren al bang dat het gecancelled zou zijn. Dat bleek ook in eerste instantie zo te zijn. Nna een paar belletjes blijkt de trip niet om 9 uur maar om 10 uur te zijn en het ging gewoon door. Foutje van de organisatie wat overigens tot nu toe vlekkeloos verloopt. Een paar lodges hadden weer liever wat anders gezien maar dat terzijde zijde. Gisela zwaaide met haar kleinkind ons na het ontbijt hartstochtelijk uit maar moest daarna achter haar monsters (honden) aan want die waren uit het huis in de regen ontsnapt. Ik hoop dat ze ze inmiddels gevonden heeft (of eigenlijk liever niet ????)….

Ondanks de regen was de boottrip een ware belevenis. De vrouwelijke kapitein en eerste stuurvrouw met haar paars gelakte nagels bracht ons al snel naar de eerste hippo (oftewel nijlpaarden) familie over lake Lucia. Wat zijn die beesten groooootttt…. Ze wegen ongeveer 1250 kilootjes en zijn levensgevaarlijk, gevaarlijker dan een leeuw. Als je te dicht bij komt of je bent een bedreiging voor de kleine hippootjes dan vallen ze aan en bijten je dood. Voordeel is dat ze je niet opeten….. verder zagen we nog een paar crockediles. Die blijven met regen meer onder water want dan kunnen ze beter jagen. Krokodillen kunnen zo’n 2 uur onderwater blijven en aangezien de trip maar 2 uur stuurde hebben we er dus niet veel gezien…. Ze hebben in dit meer ongeveer 800 hippo’s en ruim 1000 crockediles.

Na de trip eerst ff bijkomen en op naar de kraampjes van de Afrikaanse vrouwen met hun snuisterijen. We hebben daar de hippo en de buffel gekocht voor 320 rand ipv 450 rand. Toch een mooie winst van een kleine 8 euries ????ik denk alleen dat die vrouw zich ook rot heeft gelachen…..

Na de lunch met wat goudse kaas op toast uit de spar zijn we richting onze volgende bestemming gereden. Umkhumbi Lodge voorbij Hluhluwe. De kortste rit van onze vakantie, 110 km. Dus lekker op ons gemakkie en tussendoor nog wat leuke plaatjes schieten van koeien en mensen die langs de weg lopen, ook al wordt er 120 km/h gereden. Het meissie heeft geen goed gevoel bij deze lodge en aangezien ze dat gevoel ook had bij Underberg ging het vriendje ook twijfelen. Er stond al geen adres in de roadmap maar een routebeschrijving. We moesten door het stadje hluhluwe en dan waren we er bijna. Alleen is bijna in dit land nog een kilometer of 30. Eindelijk kwamen we dan toch aan, althans bij een hek. Daarnaast moesten we over een zandweggetje naar de receptie. Die lag weer een kilometer verder wat in dit zand met die regen erg drassig was. Maar door de stuurmanskunst van het vriendje kwamen we veilig aan ????.

Het vrouwtje had het dit keer niet bij het juiste eind want de lodge is eigenlijk super leuk. Groot met een veranda, midden in het bos. Met niets of niemand om je heen, ja 2 van die monsters liepen hier vrij rond, die ook tegen je opspringen. Waar is de opvoeding van die beesten…. Deze lodge is een lodge zoals die in Afrika moet zijn. Savonds ook super romantisch ???? buiten in de natuur, een stoofpotje voor het vriendje en een gevulde paprika met rijst voor het meissie. Als nagerecht een zelf gemaakt chocolade cake met lichte room. ????.

Nu weer gauw slapen want morgen weer een game drive... wilde beesten spotten. Om 6 uur gaat ’t wekkertje…. ’t Wordt steeds vroeger ????.

Tot morgen en een kus van ons!

Maputaland in st. Lucia

Allereerst willen we Thom van harte feliciteren met zijn verjaardag!! 22 lentes jong. Extra dikke knuffel van ons.

We starten weer met een stevig ontbijt. De vrouw des huizes begon op onze zenuwen te werken want haar gastvrijheid was nogal gemaakt. De place Zeranka lodge is best leuk als de zon schijnt maar helaas het kwam met bakken uit de lucht. Het is er leuk als je tijdens zo’n reis ff wil relaxen. Maar ja geen tijd dus ….snel weer door. Eerst moest nog even de poep van de huishond worden weggeschept want dat beest laat zich zelf uit. Erg handig ????.

We belandden al snel in de ochtendspits bij Durban. Langs desherenwegen stond een aardige file. Geholpen door het weer en door de opbrekingen. Langs de hele weg kwamen we veel ongelukken tegen. Die afro’s zijn natuurlijk niet met zulk hondenweer gewend om te rijden. Ze blijven soms roekeloos inhalen. Maar we hebben ook een paar politieauto’s in de vangrail gezien. Het heeft hier al tijden niet meer geregend dus ze zijn er wel erg blij mee. Normaal regent het hier veel in de zomer en niet in de winter. Deze regen die nu een paar dagen duurt zal volgens ons eigen weerstationnetje nog een paar dagen aanhouden maar is volgens de locals niet normaal.

We zijn hier in Kwazulu Natal en het is weer heel anders dan in de Kaap provinciën, erg groen met heel veel boomplantages. Hier wordt op grootschalige manier gecontroleerd hout geproduceerd. In honderden kilometers breed. Erg milieu vriendelijk. Waar net gekapt is staan al weer kleine boompjes klaar. Tientallen wagons worden geladen met boomstammen.

Langzaam knapte het weer wat op en hoe dichter we kwamen bij onze bestemming in st. Lucia des te mooier het werd, en in Lucia was het helemaal zonnig. Het geluk is weder gekeerd ????… Het plaatsje doet erg vriendelijk aan dus eerst maar 2 kleine Castles besteld op de Mc Kenzy Street. Daarna ff het stadje verkent met aan het einde kraampjes waar de vrouwen hun houtsnijwerk verkochten. Hier hebben we ons eerste olifantje gekocht voor 120 rand. 30 rand hebben we weten af te dingen… ongeveer 1 euro 80. Jawel! Leuk om al die vrouwtjes zo bezig te zien.

Vervolgens door naar Maputaland Guest House. Fort Alcatras was er niks bij. Eerst moest een houten kamerdeur van 30cm dik worden ontsloten gevolgd door een ijzeren hek. Daarachter stonden een stuk of 5 van die bloedmonsters met grote tanden ons op te wachten, ze doen niks hoor…. Ze maakten meer herrie dan dat ze groot waren. De wat oudere vrouw des huizes, Gisela…. weer een vrouw…. waar zijn die mannen eigenlijk…. blijkt erg vriendelijk en dit keer ook echt gemeend. Gisela adviseerde ons naar een nationaal park in de buurt te gaan. Voor 140 rand konden we met onze eigen auto het park op. In het park is 1 lange rechte wegen van 30 km in een geweldige omgeving, een soort oerwoud afgewisseld met van die wijde steppe. Werkelijk weer Amazing! En anders dan die andere parken. We hebben weer zebra’s, buffels apen impala’s hartebeesten gezien, en zo dichtbij. Het blijft telkens weer verbazingwekkend. We moesten om 18:00 uur weer terug zijn want anders kostte dat nog eens 400 rand. We gaan binnenkort ook met Leyah naar blijdorp. We kunnen haar straks alles vertellen…

De dag sloten we af bij Alfredo. Leuk italiaans tentje; de zaken gaan uitstekend bij Alfredo ????. Wel wat raar personeel…. Een enorm grote donkere vrouw en frankenstein himself. Dus we hebben maar gezegd dat het enorm gesmaakt heeft ????.

Morgenochtend weer een nieuw avontuur bij J en R in Zuid-Afrika !

Door naar Umhlanga Rocks

En weer door….

De dag van vandaag voorspelde al direct niet veel goeds. Vannacht werden we wakker van gedruppel in de kamer. Dus rond 3 uur sochtends stapt t vriendje uit bed om de kranen dicht te draaien. Maar de druppels bleven vallen. Geen idee waar dat geluid vandaan kwam. Ik heb daarna ook geen oog meer dicht gedaan. Maar volgens t meissie lag ik nog wel snurken…. Om 7 uur 30 opstaan want we moeten weer door naar onze volgende bestemming. De eerste tussenstop was de badkamer, en die stond helemaal blank. Zelfs stromend water langs de muren…. De lekkage hebben we maar direct gemeld aan de receptie die direct een mannetje erop af stuurde.

Het ontbijt stond al weer klaar dus we hebben ons weer helemaal vol zitten stoppen want ja … wie weet waar we nou weer terecht komen. Daarna onze koffers weer ingeladen en weer door. Oh eerst nog even toileteren want ja… wie weet waar we nou weer terecht komen…. In de kamer kon niet meer want dat mannetje was bezig de gaten te dichten. Dan maar snel ff in de lobby. Daar stuit het vriendje op probleem nummer 2, de wc trok niet door. De boodschap was r niet minder om ???? Ach heb het mannetje zo lekker bezig gehouden zalkmaarzegguh

De bergtoppen waar we gisteren nog zo’n geweldige dag hadden meegemaakt, waren nu bedekt met een laag sneeuw. We vertrokken ook met druilerig weer en natte sneeuw. Goed dat ’t nat was want de sneeuwkettingen konden niet meer in de koffer…. De wegen zijn hier overigens prima met hier en daar een pothole waar t meissie af en toe knap zenuwachtig van wordt. Ondanks dat ’t hier winter is zijn de uitzichten hier weer fantastisch, misschien nog wel beter dan in de zomer. Dan is alles groen maar nu heeft ’t meerdere kleuren. We zitten hier in het farmers gebied met veel koeien in allerlei soorten. De zwarte en bruine zijn meer voor de dikke huid. Maar Nederlandse koeien zijn er ook in grote getalen voor de melk. En wat die koeien nodig hebben is groen gras. Dat gras verbranden ze hie gecontroleerd zodat t weer opnieuw gaat groeien. Overigens staan de beesten gewoon buiten, ook met dit weer.

Tussen al het natuurgeweld bleef het maar regenen en sneeuwen. De afstand naar Umhlanga Rocks was 235km, lekker kort ritje dus. Tussendoor hadden we tijd genoeg om culturele dingen te doen. Want ja we zijn hier uiteindelijk op een missie…. Volgens de roadmap was Pietermaritzburg een leuk stadje. Nou het was ook gewoon armoedig en vies. Dus snel weer door… volgende halte was in Phezulu Cultural Village. Volgens de roadmap een must see! Wat een droevige vertoning was dat zeg.. Er was een Raptile show en een Zulu dance. De raptiles hadden een off day… voor de Zulu dance moesten we nog 1,5 uur wachten in de kou en de regen. Dit waren geen echte zulu’s maar een show zoals het er vroeger ging. Dat wijf probeerde ons ook nog een game drive aan te smeren. En weer door… we zaten inmiddels ook in bewoond gebied bij de grote stad Durban dus een game drive is hier niet echt logisch.

Een endje verder ligt Umhlanga Rocks en ligt aan de kust. Dit stadje kan je vergelijken met Beverly Hills in spe met super grote villa’s achter grote hekken. We hebben een uitstapje gemaakt in het grootste overdekte winkelcentrum van deze planeet geloof ik, genaamd Gateway. Voor de shoppers onder ons een walhalla…. Internetshoppen is hier denk ik nog niet uitgevonden. Maar niet voor ons. Wij hebben ons lekker verschanst aan een fishplankje in de fish market met een Castle (afrikaans biertje).

Om 3 uur kwamen we aan bij Zeranka lodge. De vrouw des huizes bracht ons naar een familiekamer waar we van ¾ geen gebruik mochten maken. Maar dat maakte niet uit, de kamer is lekker knus. Met paraplu hebben we nog een wandeling gemaakt over de boulevard. Onze hostess waarschuwde dat we niet overal mochten zwemmen want een deel was niet afgeschermd met haaiennetten tegen de witte haaien. Hier in de Indische oceaan is namelijk hun leefgebied. Dus passen we maar voor deze keer…

Savonds hebben we afgesloten met n pizzaatje pikanto voor hem en een pizzaatje regina voor haar en daarna nog een biertje in de pub en terug naar ons knusse onderkomen. Sonja zal ons weer flink tot de orde moeten roepen…

Morgen weer door naar St. Lucia ook weer 350 km verderop.

Welterusten.

PS er is niet overal wifi dus de verslagen komen soms wat later ????.