En weer door….

De dag van vandaag voorspelde al direct niet veel goeds. Vannacht werden we wakker van gedruppel in de kamer. Dus rond 3 uur sochtends stapt t vriendje uit bed om de kranen dicht te draaien. Maar de druppels bleven vallen. Geen idee waar dat geluid vandaan kwam. Ik heb daarna ook geen oog meer dicht gedaan. Maar volgens t meissie lag ik nog wel snurken…. Om 7 uur 30 opstaan want we moeten weer door naar onze volgende bestemming. De eerste tussenstop was de badkamer, en die stond helemaal blank. Zelfs stromend water langs de muren…. De lekkage hebben we maar direct gemeld aan de receptie die direct een mannetje erop af stuurde.

Het ontbijt stond al weer klaar dus we hebben ons weer helemaal vol zitten stoppen want ja … wie weet waar we nou weer terecht komen. Daarna onze koffers weer ingeladen en weer door. Oh eerst nog even toileteren want ja… wie weet waar we nou weer terecht komen…. In de kamer kon niet meer want dat mannetje was bezig de gaten te dichten. Dan maar snel ff in de lobby. Daar stuit het vriendje op probleem nummer 2, de wc trok niet door. De boodschap was r niet minder om ???? Ach heb het mannetje zo lekker bezig gehouden zalkmaarzegguh

De bergtoppen waar we gisteren nog zo’n geweldige dag hadden meegemaakt, waren nu bedekt met een laag sneeuw. We vertrokken ook met druilerig weer en natte sneeuw. Goed dat ’t nat was want de sneeuwkettingen konden niet meer in de koffer…. De wegen zijn hier overigens prima met hier en daar een pothole waar t meissie af en toe knap zenuwachtig van wordt. Ondanks dat ’t hier winter is zijn de uitzichten hier weer fantastisch, misschien nog wel beter dan in de zomer. Dan is alles groen maar nu heeft ’t meerdere kleuren. We zitten hier in het farmers gebied met veel koeien in allerlei soorten. De zwarte en bruine zijn meer voor de dikke huid. Maar Nederlandse koeien zijn er ook in grote getalen voor de melk. En wat die koeien nodig hebben is groen gras. Dat gras verbranden ze hie gecontroleerd zodat t weer opnieuw gaat groeien. Overigens staan de beesten gewoon buiten, ook met dit weer.

Tussen al het natuurgeweld bleef het maar regenen en sneeuwen. De afstand naar Umhlanga Rocks was 235km, lekker kort ritje dus. Tussendoor hadden we tijd genoeg om culturele dingen te doen. Want ja we zijn hier uiteindelijk op een missie…. Volgens de roadmap was Pietermaritzburg een leuk stadje. Nou het was ook gewoon armoedig en vies. Dus snel weer door… volgende halte was in Phezulu Cultural Village. Volgens de roadmap een must see! Wat een droevige vertoning was dat zeg.. Er was een Raptile show en een Zulu dance. De raptiles hadden een off day… voor de Zulu dance moesten we nog 1,5 uur wachten in de kou en de regen. Dit waren geen echte zulu’s maar een show zoals het er vroeger ging. Dat wijf probeerde ons ook nog een game drive aan te smeren. En weer door… we zaten inmiddels ook in bewoond gebied bij de grote stad Durban dus een game drive is hier niet echt logisch.

Een endje verder ligt Umhlanga Rocks en ligt aan de kust. Dit stadje kan je vergelijken met Beverly Hills in spe met super grote villa’s achter grote hekken. We hebben een uitstapje gemaakt in het grootste overdekte winkelcentrum van deze planeet geloof ik, genaamd Gateway. Voor de shoppers onder ons een walhalla…. Internetshoppen is hier denk ik nog niet uitgevonden. Maar niet voor ons. Wij hebben ons lekker verschanst aan een fishplankje in de fish market met een Castle (afrikaans biertje).

Om 3 uur kwamen we aan bij Zeranka lodge. De vrouw des huizes bracht ons naar een familiekamer waar we van ¾ geen gebruik mochten maken. Maar dat maakte niet uit, de kamer is lekker knus. Met paraplu hebben we nog een wandeling gemaakt over de boulevard. Onze hostess waarschuwde dat we niet overal mochten zwemmen want een deel was niet afgeschermd met haaiennetten tegen de witte haaien. Hier in de Indische oceaan is namelijk hun leefgebied. Dus passen we maar voor deze keer…

Savonds hebben we afgesloten met n pizzaatje pikanto voor hem en een pizzaatje regina voor haar en daarna nog een biertje in de pub en terug naar ons knusse onderkomen. Sonja zal ons weer flink tot de orde moeten roepen…

Morgen weer door naar St. Lucia ook weer 350 km verderop.

Welterusten.

PS er is niet overal wifi dus de verslagen komen soms wat later ????.