Vandaag naar het buitenland… Swaziland

We hadden de wekker wat later gezet dan gisteren en stonden eindelijk op met het Afrikaanse zonnetje. Alles is hier echt Afrikaans…. Na ons ontbijtje op de buitenveranda moesten we ons verslag van gisteren nog plaatsen. Dat kon alleen bij de receptie want wifi is niet overal voorhanden. Daarna op pad…. ’t Meissie had Mbabane in de route ingesteld maar na 30 km kwamen we er achter dat we de verkeerde kant op gingen. In SA ligt ook een Mbabane maar wij moesten naar de hoofdstad van Swaziland. Een rit van 275 km en nu dus 335 km.

Op ongeveer 100 km naderen we de grens maar een kilometer ervoor moesten we eerst nog 500 meter door een stukje natuurpark wat afgesloten is door wildroosters. Je mag er ook niet harder dan 60km/h. Dit werden de 500 beste meters die we hebben gehad…. Langs de kant stonden zo’n 30 giraffen verspreid te wachten op een fotoshoot. Daarnaast stonden een paar zebra’s en een eindje verder staken 2 impala’s razend snel de weg over. Die 60 km/h is nog veel te hard. Maar wat een feest weer!! Ongelofelijk en zo dicht bij! Het heeft weer mooie foto’s opgeleverd!

Ons volgende avontuur begon 500 meter verder.… de grensovergang naar Swaziland. Je komt aanrijden en denkt dat je in eerste instantie zo door mag rijden. Maar helaas we moeten terug om een stempeltje te halen. Bij een loket krijgen we de eerste stempel in ons paspoort. Wij weer verder maar helaas, we worden weer teruggestuurd, we waren vergeten langs loket Customs te gaan voor een tweede stempel. Stom natuurlijk. Dit was de Afrikaanse grens… Nu verder en tussendoor werd ons kenteken geregistreerd. Toen naar de Swaziland controle met hetzelfde ritueel. Ja hoor 50 rand lichter en weer door. Hoe zou dit gaan in het hoofdseizoen?

Vlak na de grens stonden van die ronde krotten in een vrij uitzichtloze omgeving. Dit land schijnt nog veel armer te zijn dan South Africa. Wij stoppen om wat foto’s te maken, komen er een meissie en haar kleine broertje aangerend met op enige afstand hun moeder en kleinste broertje of zusje iets ouder dan Leyah in haar armen. Ze waren nieuwsgierig naar ons en wij naar hun. We mochten een foto nemen en hebben ze wat centjes gegeven. Zij dankbaar maar wij ook !

Ondanks dit tafereel lijkt het erop dat Swaziland op de goede weg is. Langs de wegen staan grote billboards met de tekst bouwen aan de toekomst. Langs de hele route zie je 100den schoolkinderen allemaal in hun uniform lopen. Allemaal heel netjes. De meeste kinderen zwaaien ook naar je. De stadjes zien er chaotisch maar hoopvol uit. Er wordt druk gewerkt aan de wegen. Mensen lopen er keurig bij. Er wordt veel rietsuiker verbouwd. Onderweg nog even naar de spar voor onze lunch en het enige wat hier nog ontbrak was contactdoos betalen…. Dat duurt nog wel even. Maar dit land komt er wel, straks gaan we niet meer naar Frankrijk of Italië op vakantie maar naar Swaziland….

De reis verloopt verder heel relaxed wat overal wel het geval is. Totaal geen enkel Probleem! Mensen lijken ook geen haast te hebben. Waar je hier wel voor moet oppassen zijn de verkeersdrempels, soms worden ze aangegeven maar soms ook niet….. Ze zijn ook niet goed zichtbaar, maar de auto is nog heel ????.

Om 3 uur kwamen we aan in Ezulwini bij Mvubu Falls hotel, waar blijkbaar alle Nederlanders worden ondergebracht. Een stadje vlak voor Mbabane. Het ziet er netjes uit, maar ’t meissie ziet dit iets anders ????. We zijn hier heel erg kort en willen wel wat beleven hier. Dus op naar een marktje in de buurt. Allemaal kraampjes met zelf gemaakte beelden, kleden, schalen, je kent het wel. Alles is good price for you… afdingen natuurlijk, dat is het spel. Uiteindelijk heeft zij 3 beelden gekocht en hij deel 4 van de big5.

Even twee Heinekens in de plaatselijke pub daarna terug naar het hotel. Even bijkomen, wat lezen en een beetje tv kijken., naar 1 vandaag en naar peter-jan munnicken onze weerman, hoe bizar!! Jawel in Swaziland ????.

Om 7 uur maken we ons op voor het diner op onze locatie. Dit is niet heel erg geweldig maar we doen het er maar mee. Wel even een gezellig praatje gemaakt met de Belgen achter ons. Moeders van 90! komt elk jaar zo’n 6 maanden even over. Het blijken de eigenaren van dit hotel, vandaar ook de tv.

We gaan nu lekker slapen in ons teakhouten bed met een teakhouten kast en een teakhouten kaptafel met spiegel van teakhout… ons meissie moet zich nog gewonnen geven aan de ambiance ????. En de muggen zijn nog in de diepe winterslaap….

Knuffel van ons.